فرانسه

در این کشور درها معمولا قفل نیستند، بنابراین دستگیره در را می چرخانند و در را باز می کنند. بعداً ماموران یک کلید یدکی درست می کنند یا قفل را عوض می کنند.



آلمان

حتما یک کلید یدکی در جیب هلموت کهل است، آن را از او می گیرند.



بلژیک

ابتدا مسئول مربوطه به ماموران نامه می نویسد و این خبر را می دهد، بعد موضوع طی نامهای به وزارت کشور و وزارت امور خارجه خبر داده می شود، بعد نامه هایی برای پارلمان اروپا نوشته می شود. بعد از نه ماه نامه نگاری کلید خودش پیدا می شود.



انگلستان

در انگلستان هیچ وقت هیچ کلیدی گم نمی شود، مگر اینکه از دهها سال قبل در مورد آن تصمیم گرفته شده باشد.



کلمبیا

رئیس جمهور از قاچاقچیان می خواهد کلید را پس بدهند، آنها هم از او می خواهند قول بدهد دیگر درها را قفل نکنند.




واتیکان

پاپ از خداوند می خواهد جای کلید را نشان بدهد، بعد هم یک کلید ساز می آورند و در را باز می کنند.



ایتالیا

گم شدن در این کشور طبیعی است، بنابراین در را می شکنند و خسارت آن را به برلوسکونی می دهند.



افغانستان

با یک توپ 106 در را از جا می کنند و در این ماجرا تعدادی از نیروهای آمریکایی و القاعده هم به قتل می رسند.



عراق

چند ساعت منتظر می مانند تا عملیات استشهادی انجام شود، در جریان عملیات در هم باز می شود و می بینند صدام آنجا نیست.



سوئیس

برای انتخاب بین باز کردن در یا باز نکردن آن رفراندوم برگزار می کنند.



روسیه

یکی از دزدهایی که وزیر شده است، با یک سنجاق در را باز می کند.



ایران

ابتدا تعدادی از عوامل نفوذی را دستگیر می کنند، بعد از خواهران می خواهند که مواظب حجابشان باشند، بعد چند روز چندین روزنامه را تعطیل می کنند، بعد کمیسیون تحقیق تشکیل شده و برای یافتن کلید وزارت اطلاعات را در جریان قرار می دهند، بعد معلوم می شود که از هر کلیدی چهار عدد یدکی در مجلس، ریاست جمهوری، شواری نگهبان، ، قوه قضاییه وجود دارد، بعد کلیدها را پس از استفسار از شواری نگهبان می برند و می بینند هیچکدامشان در را باز نمی کنند. بعد با لگد در را باز می کنند .

نوشته شده در چهارشنبه 89/9/3ساعت 10:54 صبح توسط ali نظرات ( ) | |